Recordanza pésica

Qué l.luenxe queda yá aquel.la alboriada
aquel.la en que'l tou cuel.lu yera tierra
de beisos ya caricias bien l.labrada.

Tan l.luenxe cumo aquel.la inxusta guerra,
dafurto fui soldáu na escuridá
ya tú la bala d'outru que m'entierra.

Fuxíamos los dous de la verdá,
ugüecha en corte achena yeras tú,
prigueiru yera you de soledá.

Sanábamos entrambos la salú
d'amor que nun foi más que vanu suenu
no qu’esnalabas de la esclavitú

Ya güei relampapixa d'odiu un truenu
que retumbiel.la, nun deixa que duerma
fayendo de la primaveira outuenu

pues fui mal l.labrador en tierra erma,
prigueiru desmañáu, triste soldáu
d'escasu méritu ente la caterma.

Pequena hestoria muerta no pasáu
qu’amuesa lo cobarde que tú yeras
ya fixo de min home atristayáu
que nunca nun volviéu a amar daveras.